باز کن!

باز کن درب دلت را

         که هوای نفست

همچو پروانه

             در آغوش بگیرد

             شعله های عطشم را!

؟

من تو را می دیدم،

پشت آن پنجره تاریکی

      که حصارش کردم،

              که مبادا روزی

دل دیوانه ی من

                 عطشش حکم تو را لغو کند !

 

تکرار و تکرار و تکرار.......

 

قصه ی روزگار، همیشه تکراری!

             برخیز، آرام باش

نوازش صبح است

آرامش شب را به یغما برده است!

           «بی تفاوت بودن»

تنها چیزی که صبح

        آنرا درک می کند

                من آرامش شب را می خواهم!!!!!