نمیدانم چرا می بینی و سکوت می کنی!
چرا می بینی که ذره ذره از وجودم می رود و من به نهایتم نزدیک می شوم و تو همچنان............
منتظری که چه؟!!!!!!!
می خواهی همین اندک ایمانم نیز از من ربوده شود؟!
که نباشم؟!
تو می خواهی که نباشم؟
می خواهی باور کنم هستی و می خواهی که نباشم؟!
وجودت را برایم آشکار کن
تا بدانم که هر چه هست و نیست را تو تدبیر کرده ای...
نگو دشوار است!
می دانی که من دیگر ....
من می خواهم همگامم باشی، این مسیر هم دشوار است هم طولانی،
اگر تو همراهم نباشی نه توانش را دارم که مبارزه کنم و نه می توانم این مسیر راطی کنم!
چون می مانی
تا انتها
سپاسگزارم.......